ریوساز به معنای مکار و حیله‌گر است. این واژه به شخصی اشاره دارد که با استفاده از فریب و نیرنگ، به اهداف خود می‌رسد و می‌تواند به راحتی دیگران را فریب دهد. به طور کلی، ریوساز به عنوان یک صفت منفی در ادبیات فارسی به کار می‌رود و به ویژگی‌های افرادی اشاره دارد که با ترفند و فریب کاری می‌کنند. این صفت به افرادی اطلاق می‌شود که برای دستیابی به منافع شخصی خود، از روش‌های غیرصادقانه و فریبنده استفاده می‌کنند و به نوعی از اعتماد دیگران سوءاستفاده می‌نمایند.
به عنوان مثال، در شعر فردوسی، این واژه به وضوح در یکی از اشعار او آمده است:
یکی نامه بنویس ای خوشنواز/ که ای بیخرد روبه ریوساز
در این بیت، شاعر از شخصی خوشنواز که به احتمال زیاد به شخصی اشاره دارد که خوب می‌نویسد یا سخن می‌گوید، می‌خواهد که نامه‌ای بنویسد. در اینجا، واژه ریوساز به نوعی توصیف‌گر ویژگی‌های منفی فردی است که با فریب و نیرنگ در تلاش است تا به اهداف خود برسد.
