ریته

لغت نامه دهخدا

ریته. [ ت َ / ت ِ ] ( اِ ) میوه درختی در هندوستان شبیه به فندق که چون در آب مخلوط کنند کف کند و سر و موی و پارچه ابریشمین را بدان شویند. ( از برهان ) ( از آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

میوه درختی در هندوستان شبیه به فندق که چون در آب مخلوط کنند کف کند و سر و موی و پارچه ابریشمین را بدان شویند.

جمله سازی با ریته

در اشکم به‌دامان ریته اولی خون دلم ز چشمان ریته اولی
به‌رویت از حیا خوی ریته دیری دو ابرویت به‌ناز آمیته دیری
به کس حرفی ز جورت وانواجم که حرف جور پنهان ریته اولی