لغت نامه دهخدا
رزق ا. [ رِ قُل ْ لاه ] ( اِخ ) رزق اﷲ حسون. رجوع به حسون ( رزق اﷲ ) در معجم المطبوعات چ مصر ج 1 شود.
رزق ا. [ رِ قُل ْ لاه ] ( اِخ ) رزق اﷲعبود. رجوع به عبود و نیز معجم المطبوعات ج 1 شود.
رزق ا. [ رِ قُل ْ لاه ] ( اِخ ) 1- رزق اﷲبن سلام. 2- رزق اﷲبن موسی. 3- رزق اﷲبن الاسود. 4- رزق اﷲ الکلوذانی. محدثانند. ( منتهی الارب ).
رزق ا. [ رِ قُل ْ لاه ] ( اِخ ) یا رزق اﷲ منجم. منجم مصری است که معروف به نحاس گشته عمرش طولانی شد. بنا به قول ابوالصلت امیة اندلسی در سال 150 هَ. ق. در مصر حیات داشته و شیخ المنجمین بوده است وحکایتی از او منقول است که در مختصر الدول و تاریخ الحکماء ضبط شده است. ( یادداشت مؤلف ). و رجوع به تاریخ الحکماء قفطی ص 186 و قاموس الاعلام ترکی ج 3 شود.