دریاچه ارومیه در گذشته به عنوان یکی از بزرگ‌ترین و شگفت‌انگیزترین دریاچه‌های آب شور جهان شناخته می‌شد. سطح آب آن در اوایل دهه 1990 به حدود 5,400 کیلومتر مربع می‌رسید و اکوسیستمی غنی از گونه‌های مختلف جانوری و گیاهی داشت. این دریاچه به عنوان یک منبع مهم برای پرندگان مهاجر و محلی، به ویژه فلامینگوها و مرغابی‌ها، اهمیت زیادی داشت.
اما در سال‌های اخیر، این اکوسیستم با بحران‌های جدی مواجه شده است. کاهش بارش‌ها، برداشت‌های بی‌رویه آب از رودخانه‌های منتهی به دریاچه و ساخت سدها باعث کاهش سطح آب و افزایش غلظت نمک شده است. این تغییرات منجر به خشک شدن بخش‌های وسیعی از دریاچه و بروز مشکلات زیست‌محیطی و اجتماعی برای جوامع محلی گردیده است. تلاش‌ها برای احیای این دریاچه در حال حاضر ادامه دارد، اما مسائل و مشکلات زیادی در این مسیر وجود دارد. آینده دریاچه ارومیه به مدیریت صحیح منابع آبی و حفاظت از محیط زیست وابسته است.
