واژه «جان ربایی» یک ترکیب مرکب فارسی است که از دو بخش «جان» و «ربایی» ساخته شده است. در این ترکیب، «جان» به معنای روح، زندگی یا وجود انسان است و «ربایی» به معنای «ربودن» یا «به شدت جذب کردن» است. بنابراین، جان ربایی به معنای چیزی است که جان یا روح انسان را به خود می‌رباید یا به شدت تحت تاثیر قرار می‌دهد. این واژه اغلب بار استعاری و ادبی دارد و به تجربه‌ای اشاره می‌کند که انسان را شگفت‌زده، مسحور یا شیفته می‌کند.
در ادبیات فارسی و شعر، جان ربایی معمولاً برای توصیف جذابیت فوق‌العاده، عشق شدید یا زیبایی‌ای به کار می‌رود که انسان را کاملاً درگیر و تحت تأثیر قرار می‌دهد. برای مثال، توصیف یک معشوق زیبا یا یک منظره باشکوه ممکن است با عبارت جان ربایی همراه شود تا شدت تأثیرگذاری آن بر دل و جان انسان را نشان دهد. این کاربرد به ربایی بودن آن یعنی «ربودن و جذب کردن» جان تأکید می‌کند و بار احساسی بسیار قوی دارد.
به طور خلاصه، این اصطلاح به معنای چیزی است که روح و احساس انسان را می‌رباید یا در اختیار خود می‌گیرد. این واژه در ادبیات و سخن فارسی نقش مهمی در بیان تأثیرات عاطفی و زیبایی‌های غلیظ دارد و برای توصیف عشق، جذابیت یا شگفتی‌های شدید به کار می‌رود.
