تازیگ. ( اِ ) در نسخه خطی شرفنامه منیری متعلق بکتابخانه لغت نامه دهخدا این صورت بمعنی «پیلپایه دیوار» آمده و آن محرف «تازنگ » است که بصور تارنگ و تاژنگ نیز نقل کرده اند. رجوع به تازنگ شود.
جمله سازی با تازیگ
از تازیگ مذهب بون به منطقه زانگ زونگ آمد و از آنجا به تبت وارد شد .