بر خندیدن

لغت نامه دهخدا

برخندیدن. [ ب َ خ َ دی دَ ] ( مص مرکب ) خندیدن:
بدان سقا که خود خشکست کامش
گهی بگری و گه بفسوس وبرخند.ناصرخسرو.از خنده یار خویش بندیش
آنگاه به یار خویش برخند.ناصرخسرو.رجوع به خندیدن شود.