و در الدر المنثور است كه ابن ابى حاتم و ابن مردويه، از جندب بن عبد الله بجلىروايت كرده كه گفت: رسول خدا (صلى اللّه عليه و آله و سلم ) فرمود: هر جا ساحرىديديد او را بكشيد، آنگاه اين آيه را تلاوت فرمودند: (و لا يفلح الساحر حيث اتى ) وفرمودند يعنى ساحر هر جا پيدا شد امنيت ندارد.
(ولقد علموا لمن اشتريه، ماله فى الاخرة من خلاق ) اين معنا را كه هر كه در پى سحرو ساحرى باشد، در آخرت بهره اى ندارد، همبعقل خود دريافتند، چون هر عاقلى ميفهمد كه شوم ترين منابع فساد در اجتماع بشرىسحر است، و هم از كلام موسى كه در زمان فرعون فرموده بود: (ولا يفلح الساحر حيثاءتى )، (ساحر هر وقت سحر كند رستگار نيست ).
(و لا يفلح الساحر حيث اتى ) - اين جمله به منزله كبرائى است براى صغراى (ماصنعوا كيد ساحر) و اثبات مى كند كه آنچه از سحر ساحر عايد او مى شود خيالى استاز تماشاگران، خيالى باطل و خالى از حقيقت، و معلوم است كه در امر موهوم و خالى ازواقعيت، فلاح و رستگارى حقيقى نيست.
