لغت نامه دهخدا نسیه بر. [ ن َس ْ / ن ِس ْ ی َ / ی ِ ب َ ] ( نف مرکب ) که نسیه برد. که کالائی را به نسیه خرد. که به مهلت و فرصت بهای متاعی را که برده است بپردازد.
فرهنگ فارسی که نسیه برد. که کالائی را به نسیه خرد. که بمهلت و فرصت بهای متاعی را که برده است بپردازد.