مستحیله

لغت نامه دهخدا

( مستحیلة ) مستحیلة. [ م ُ ت َ ل َ ] ( ع ص ) مؤنث مستحیل که نعت فاعلی است از مصدر استحالة. || کمان کژ.( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). || زمین کشت که یک سال یا بیشتر زراعت نشده باشد. ( منتهی الارب )( اقرب الموارد ). مستحالة. و رجوع به مستحالة شود.

جمله سازی با مستحیله

چرا دنیا به نکته مستحیله فریبد چو تو زیرک را به حیله
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال عشق فال عشق فال قهوه فال قهوه فال تک نیت فال تک نیت فال فنجان فال فنجان