اکثر ایرانیان (اعم از سنی و شیعه) در منطقه تاریخی شرق در شهر قدیمی کویت ساکن بودند و در نتیجه یک منطقه زبانی را تشکیل دادند که این زبان را برای نسلها تا زمان کشف نفت حفظ کرد. آنها به زبان فارسی بین یکدیگر ارتباط برقرار می کردند و تا زمانی که شهر کویت صنعتی شد و مردم ساکن در نواحی شهر کویت را به حومه شهر پراکنده کرد، غالباً با عرب زبانان ساکن در سایر نواحی شهر کویت درآمیختند. محصوره زبانی دیگر وجود نداشت، بنابراین عجم مجبور شد عربی کویتی را یاد بگیرد تا در محیط جدید زنده بماند.