مارقه (به عربی: مارقة) واژه‌ای است که در زبان عربی به معنای سرکش یا یاغی به کار می‌رود. این کلمه به طور خاص به گروهی از مسلمانان اشاره دارد که به دلیل اختلافات نظری و مذهبی با دیگر مسلمانان، از اصول دین اسلام خارج شده‌اند.
گروه خوارج:
مارقه یا خوارج گروهی از سپاه امام علی (ع) در جنگ صفین بودند که پس از پذیرش حکمیت، علیه او شوریدند و او را متهم به کفر کردند. این گروه به دلیل خروج خود از اصول دین و باورهای اسلامی شناخته می‌شوند و به نوعی نمایانگر کسانی هستند که از اعتقادات اسلامی فاصله گرفته و به گروه‌های مخالف تبدیل شده‌اند.
تاریخچه و پیدایش:
این گروه در پی حوادث جنگ صفین شکل گرفتند. آنها ابتدا پیشنهاد حکمیت را مطرح کردند، اما پس از اینکه امام علی (ع) این پیشنهاد را پذیرفت، به او خیانت کردند و او را به توبه دعوت کردند. پس از آن، خوارج به حروراء (نزدیکی کوفه) رفتند و از آنجا به عنوان گروهی معارض شناخته شدند.
عقاید و ویژگی‌ها:
آنها به انتخابی بودن خلیفه معتقد بودند و با نصب خلیفه از سوی پیامبر (ص) مخالف بودند. ویژگی‌هایی مانند غرور، تنگ‌نظری، جهل و ستیزه‌جویی از دیگر خصوصیات این گروه است.
تأثیرات تاریخی:
مارقه به عنوان اولین گروه معارض و فرقه دینی در تاریخ اسلام شناخته می‌شوند. آنها با ایجاد دودستگی در سپاه امام علی (ع) و تهدید به قتل او، تأثیرات عمیقی بر تاریخ اسلام گذاشتند. همچنین، آنها در جنگ نهروان با امام علی (ع) مواجه شدند که در آن بسیاری از خوارج کشته شدند.
نقد و رد عقاید:
از زمان پیدایش مارقه، آثار مختلفی در رد باورهای آنها نوشته شده است. علمای اسلامی با استناد به احادیث و آیات قرآن، عقاید خوارج را نقد کرده و آنها را به دلیل تفسیر نادرست از دین و قرآن محکوم کرده‌اند.
