لغت نامه دهخدا
فلک تاج. [ ف َ ل َ ] ( ص مرکب ) آنکه تاج شاهی او آسمان باشد، یا از رفعت مقام به آسمان رسد:
شاه فلک تاج سلیمان نگین
مفخر آفاق ملک فخر دین.نظامی.
فلک تاج. [ ف َ ل َ ] ( ص مرکب ) آنکه تاج شاهی او آسمان باشد، یا از رفعت مقام به آسمان رسد:
شاه فلک تاج سلیمان نگین
مفخر آفاق ملک فخر دین.نظامی.
آنکه تاج شاهی او آسمان باشد یا از رفعت مقام باسمان رسد.
اسم: فلک تاج (دختر) (فارسی، عربی)
معنی: فلک ( عربی ) + تاج ( فارسی ) مرکب از فلک ( آسمان ) + تاج
💡 گذشت از نطاق فلک تاج تو جهانگیر شد صیت تاراج تو
💡 از پی آن گشت فلک تاج سر کز سر خدمت همه تن شد کمر
💡 چو بر سر نهادی فلک تاج زر شه روم بر زنگ کردی حشر
💡 تا طیلسان ز تارک آن تاجور فتاد از فرق شهسوار فلک تاج زر فتاد
💡 تو آن پادشاهی که ننهاد چون تو فلک تاج اقبال بر هیچ تارک