واژه «نَبْتَهِلْ» از ریشه «بَهْل» گرفته شده و در زبان عربی به معنای دعا و تضرع همراه با نفرین است. در آیه ۶۱ سوره آل عمران آمده است: «ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْكَاذِبِينَ»؛ یعنی «سپس نفرین کنیم تا لعنت خدا بر دروغگویان قرار گیرد». این واژه نشان‌دهنده نوعی دعاست که با نهایت جدیت و اخلاص همراه است.
در ماجرای مباهله، زمانی که اهل نجران با پیامبر اسلام درباره حقیقت حضرت عیسی (ع) به جدال پرداختند، دستور الهی این بود که طرفین فرزندان و خانواده‌های خود را بیاورند و سپس «نَبْتَهِلْ» کنند. بدین معنا که هر گروه از خدا بخواهد دروغگو را نفرین کرده و حقیقت را آشکار سازد. این کاربرد نشان‌دهنده پیوند «ابتهال» با دعا همراه با صدق نیت و طلب داوری الهی است.
«نَبْتَهِلْ» در این آیه تأکید بر توسل به خدا برای روشن شدن حقیقت دارد، نه صرفاً نفرین کردن دیگری. معنای آن این است که انسان‌ها در نهایت فروتنی و با دعا، خدا را به داوری فراخوانند تا دروغ و حق از هم جدا شود. بنابراین، این واژه بار معنوی عمیقی دارد و یادآور این است که داوری نهایی در اختلافات اساسی بر عهده خداوند است.
