زوتر

چو می‌شد با کلاهی ماه گردی چرا این کار را زوتر نکردی؟

چو عشق آمد که جان با من سپاری چرا زوتر نگویی کآری آری

زن توقف کرد مردش بانگ زد کای عدو زوتر ترا این می‌سزد

خوش بود گر کاهلی یک سو نهی وز همه یاران تو زوتر برجهی

من و تو هر دو چو لام و الفیم زوتر آ لام الفی بو که شویم

بگذر ز خشک و از تر بازآ به خانه زوتر از جمله باوفاتر آخر چه بی‌وفایی