علی صیاد شیرازی یک افسر نظامی ایرانی بود که در طول جنگ ایران و عراق به عنوان فرمانده نیروهای زمینی ایران خدمت کرد و یکی از شخصیتهای کلیدی نظامی در این جنگ به شمار میآید. او در سال ۱378 به دست گروه مجاهدین خلق (منافقین) ترور شد و در زمان مرگش به عنوان معاون رئیس ستاد کل نیروهای مسلح ایران مشغول به کار بود.
زندگینامه
صیاد شیرازی در 23 خرداد ۱323 در دَرگز، واقع در استان خراسان متولد شد. او از تبار افشار بود و خانوادهاش بعد از تولد او به مشهد و سپس به مناطق مختلفی از مازندران مهاجرت کردند. او بعد از اتمام تحصیلاتش در دبیرستان امیرکبیر تهران در سال ۱۹۶۴ به عنوان دانشجوی نظامی وارد ارتش شد.
حرفه نظامی
صیاد شیرازی به عنوان ستواندوم در توپخانه منصوب شد و در سال ۱۹۷۴ برای ادامه تحصیل به ایالات متحده فرستاده شد. پس از بازگشت به ایران، او به سیاستهای دولت پهلوی انتقاد کرد و به جنبشهای مخالف شاه پیوست. در دوران انقلاب اسلامی، او در لشکر ۶۴ پیادهنظام در ارومیه خدمت کرد و در نهایت به درجه سرلشکری ارتقا یافت. در طول جنگ ایران و عراق، وی به یکی از مهمترین ژنرالهای ایران تبدیل شد و در سال ۱360 رهبر انقلاب، امام خمینی، او را به عنوان فرمانده ارتش ایران منصوب کرد.
ترور
در 21 فروردین ۱378، صیاد شیرازی در حالی که در راه به محل کارش بود، به دست یکی از اعضای گروه مجاهدین خلق ترور شد. این ترور با واکنشهای گستردهای در ایران مواجه شد و شخصیتهای مختلفی از جمله مقامهای عالیرتبه نظامی و سیاسی به مرگ او واکنش نشان دادند. تشییع جنازه وی با حضور هزاران نفر برگزار شد و پس از مرگش، خیابانها، ساختمانها و مجتمعهای نظامی متعددی به نام او نامگذاری شد، از جمله یک ایستگاه مترو و یک بزرگراه در تهران.