لغت نامه دهخدا
لگدانداز. [ ل َ گ َ اَ ] ( نف مرکب ) نعت فاعلی از لگد انداختن. آنکه لگد اندازد. آنکه امتناع ورزد پذیرفتن امری یا چیزی را.
لگدانداز. [ ل َ گ َ اَ ] ( نف مرکب ) نعت فاعلی از لگد انداختن. آنکه لگد اندازد. آنکه امتناع ورزد پذیرفتن امری یا چیزی را.
ستوری که لگد بزند.
( صفت ) ستوری که جفتک اندازد ۲- آن که زیر بار نرود کسی که امتناع ورزد.
💡 این نرهخران لگدانداز شتر کین جستند به دیوار و در صاحب خانه