سقات یا سقاه (شکل جمع ساقی) به معنای آب‌دهنده یا سقا است. این واژه به اشخاصی اشاره دارد که مسئولیت تأمین آب و آب‌رسانی به دیگران را بر عهده دارند. در گذشته، سقات به افرادی اطلاق می‌شد که در روستاها، شهرها و کاروان‌ها وظیفه داشتند آب مورد نیاز مردم را تأمین کنند. این افراد در مکان‌های عمومی مانند چاه‌ها، قنات‌ها یا منابع آب قرار می‌گرفتند و به مردم آب می‌دادند.
در برخی موارد، واژه سقات همچنین می‌تواند به معنای سقا در مراسم مذهبی و سنتی اشاره داشته باشد، به ویژه در مراسمی که در آن آب، به عنوان نمادی از پاکی و زندگی، توزیع می‌شود. این واژه در ادبیات فارسی و شعرها نیز به کار می‌رود و می‌تواند نماد ارتباط با آب و زندگی باشد.