زبان دانی

شوخ چشمی بین که می خواهد کلیم بی زبان پیش شمع طور، اظهار زبان دانی کند

خداوندا بده کامی مرا از ذوق درویشی که از روی زبان دانی زبون آمد دل دردا

زین زبان دانی شوی فردا زبانی را زبون گر تو نتوانی شدن امروز مالک بر زبان

می توان یافت ز عنوان جبین مضمون را هیچ علمی چو زبان دانی خاموشی نیست

بزمی که حزین تو در آن گرم سخن شد ظاهر نکند شمع، زبان دانی خود را

هر زبانی را زبان دانی سزاست رو زبان دان گوی گرشه ور گداست