زاری زار

یارب چو به صد زاری زار آمده‌ایم گر عفو کنی امیدوار آمده‌ایم

دریغ صید نزارم از آن به زاری زار مرا بکشت و برای شکار می‌گذرد

وصال دوست به زاری زار می جستم هزار شکر که آن دولتم میسّر شد

بی جان و دل و دیده شدم زاری زار ای جان و دل و دیده چنینم مگذار

گهی نزاری زارم گهی به زاری زار به هر صفت که برون آوری همان توام

عشقت چو مرا کشت به صد زاری زار آنگاه مرا چه سود از یاری یار