کلمه «تبراء» به معنای برائت جستن، دوری کردن و اعلام جدایی از کسی یا چیزی است که ناشایست، گناهکار یا دشمن تلقی می‌شود. این واژه در متون دینی و قرآنی به ویژه برای نشان دادن فاصله‌گیری مؤمنان از مشرکان و اهل معصیت به کار رفته است. این کلمه مفهوم اخلاقی و معنوی دارد و بر حفظ پاکی و دوری از فساد و بدی تأکید می‌کند.
در قرآن، تبراء به مؤمنان دستور داده می‌شود که از هر چیزی که موجب فساد، شرک یا گناه می‌شود، فاصله بگیرند و خود را از آن‌ها پاک نگه دارند. این مفهوم تنها شامل رفتار فردی نیست، بلکه به ابعاد اجتماعی و گروهی نیز مربوط می‌شود و هدف آن حفظ هویت دینی و اخلاقی جامعه و جلوگیری از نفوذ بدی در میان مؤمنان است.
تبراء علاوه بر بعد فردی، یک مسئولیت اجتماعی نیز به شمار می‌آید؛ زیرا اعلام جدایی از کارهای نادرست و افراد ناشایست، الگویی برای دیگران ایجاد می‌کند و سطح اعتماد، همبستگی و سلامت اخلاقی جامعه را افزایش می‌دهد. در این معنا، تبراء هم وسیله‌ای برای خودسازی و هم عاملی برای پاک نگه داشتن جامعه از فساد و گناه محسوب می‌شود.