تعریف و معنا:
این اصطلاح به معنای ایجاد و شکلگیری چیزی است. این واژه معمولاً به فرآیند آفرینش موجودات و پدیدهها در جهان اشاره دارد و به طور خاص در متون دینی به آفرینش جهان و موجودات زنده توسط خداوند مرتبط است.
کاربرد در متون دینی:
در متون اسلامی، تکوین به عنوان یکی از صفات خداوند مطرح میشود. خداوند به عنوان خالق و آفریننده جهان و موجودات شناخته میشود و تکوین به معنای اراده و قدرت او در خلق و ایجاد موجودات است.
کاربرد در فلسفه:
در فلسفه، این مفهوم به فرآیند ایجاد و تغییر در موجودات و پدیدهها اشاره دارد. فیلسوفان مختلف نظرات متفاوتی درباره این موضوع دارند. برخی مانند ابنسینا معتقدند که خداوند به عنوان خالق، جهان را به وجود آورده و آن را تحت کنترل دارد. دیگران مانند ملاصدرا به این فکر کردهاند که تکوین میتواند یک فرآیند دائمی باشد که در آن موجودات همیشه در حال تغییر و تحول هستند.
در علوم طبیعی:
این اصطلاح به فرآیندهای زیستی و شیمیایی که منجر به شکلگیری و توسعه موجودات زنده میشود، اشاره دارد. به عنوان مثال، در زیستشناسی، تکوین به فرآیندهای رشد و تکامل موجودات زنده از مرحله جنینی تا بلوغ مربوط میشود.