راهروی

فضای عبور و مرور

کلمه راهروی در زبان فارسی به معنای یک فضای باریک و طولانی است که به عنوان مسیر عبور و مرور بین اتاق‌ها یا قسمت‌های مختلف یک ساختمان طراحی شده است. راهرو به عنوان محلی برای عبور و مرور افراد بین اتاق‌ها یا بخش‌های مختلف یک ساختمان، مانند خانه، اداره، یا مدرسه استفاده می‌شود. راهروها به نحوی طراحی می‌شوند که حرکت آسان و راحتی را برای ساکنان یا بازدیدکنندگان فراهم کنند.

مسافرت و سیاحت

راهروی به معنای عمل مسافرت و سیاحت نیز به کار می‌رود. در این معنا، به معنای سفر کردن یا طی طریق است.

عمل راه رفتن

به معنای راه رفتن یا پیمودن مسافتی نیز استفاده می‌شود. این مفهوم به فعالیت جسمی اشاره دارد که به عنوان یکی از ابتدایی‌ترین و طبیعی‌ترین روش‌های جابجایی در نظر گرفته می‌شود.

سلوک (تصوف)

در متون تصوف، راهروی به معنای سلوک و پیمودن مسیر روحانی به کار می‌رود. این معنا به تلاش برای رسیدن به حقیقت و خودشناسی اشاره دارد. سلوک به معنای سفر درونی است که فرد را به شناخت عمیق‌تری از خود و جهان اطرافش می‌رساند.

لغت نامه دهخدا

راهروی. [ رَ / رُ ] ( حامص مرکب ) مسافرت و سیاحت. ( ناظم الاطباء ). عمل راهرو. طی طریق. راه پیمایی. راه نوردی. || سلوک. ( یادداشت مؤلف ):
جفا نه پیشه درویشی است و راهروی
بیار باده که این سالکان نه مرد رهند.حافظ.نیست این راستی و راهروی
که چنان راست که گویی نشوی.جامی.

فرهنگ فارسی

۱ - عمل راه رفتن. ۲ - ( تصوف ) سلوک.

جملاتی از کلمه راهروی

بی رهنما، براه طلب پا گذاشتیم خود را بشوق راهروی وا گذاشتیم
عمارت قدیمی باغ که مانند باغ ارم بوده‌است از بین رفته و بخش‌های زیادی از زمین‌های باغ تفکیک شده‌است. برخی از درختان راهروی اصلی باغ تا هم‌اکنون باقی است که نشان از دوران شکوه و آبادانی آن دارد.
وقت آن راهروی خوش که ازین خارستان دست چون برق جهانسوز به دامان زد و رفت