جنت

جنت. [ ج َن ْ ن َ ] ( ع اِ ) بستان. ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). بستانی را گویند که درختان آن زمین را پوشیده باشد چه در هر لفظ عربی که جیم و نون باشد معنی خفا و پوشیدگی در آن ملحوظ باشد چنانکه پری را جن گویند از آن نظر که پوشیده است وجنین بمعنی بچه که در شکم پوشیده باشد و جنة بضم جیم بمعنی سپر که مرد را می پوشد. ( غیاث اللغات از شرح نصاب مولانا یوسف ). || بهشت. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( مهذب الاسماء ). رجوع به جَنّة شود.
- جنت آئین؛ به آئین جنت. چون بهشت: 
هر روز شادیی نو بنیاد و رامشی 
زین باغ جنت آئین زین کاخ کرخ وار.فرخی.- جنت آرامگاه؛ که آرامگاهش جنت باشد. بهشت آرامگاه.
- جنت ِ افعال؛ ( اصطلاح عرفان ) در اصطلاح متصوفه بهشت صوری را گویند که عبارت از مطاعم لذیذه و نوشابه های گوارا و مناکح بهیه است که مؤمنان در ازاء اعمال نیک بر طریق ثواب پاداش میبرند، و آنرا جنت اعمال و جنت نفس نیزنامند، چنانچه در اصطلاحات الصوفیه کمال الدین ابوالغنائم ذکر گردیده است.
- جنت ِ خلد؛ بهشت جاوید. ( مهذب الاسماء ).
- جنت ذات؛ ( اصطلاح متصوفه ) عبارتست از مشاهده جمال احدیت چنانچه در اصطلاحات الصوفیه کمال الدین ابوالغنائم مسطور است. ( کشاف اصطلاحات الفنون ).
- جنت ِ صفات؛ ( اصطلاح متصوفه ) عبارتست از بهشت معنوی از تجلیات اسماء و صفات خداوندی وآنرا جنت القلب نیز گویند چنانچه در اصطلاحات الصوفیه ٔکمال الدین ابوالغنائم بیان کرده.
- جنت ِ عَدْن، جنت العَدْن؛ بهشت عدن. بهشت پاینده: 
با رنگ و نگار جنت العدنی 
با نور و ضیاء لیلةالقدری.منوچهری.- جنت مکان؛ جنت آرامگاه.
- جنت ِ وراثت؛ ( اصطلاح متصوفه ) بهشت اخلاق حاصله که در حسن متابعت و پیروی خاتم النبیین صلواةاﷲوسلامه علیه بدست آید، باشد،چنانچه در اصطلاحات الصوفیه کمال الدین ابی الغنائم مذکور است. ( کشاف اصطلاحات الفنون ).
- جنت ِ دربسته؛ بهشت تمام، زیرا که دربست بمعنی تمام آمده و لهذا در دفاتر سلاطین هندوستان دربست بمعنی موضع تمام مستعمل می شود. ( آنندراج ): 
شد ز دنیا چشم بستن جنت دربسته ام 
خط کشیدن بر جهان خط امانی شد مرا.صائب.تأثیر فیض جنت دربسته می برد
هر کس گذاشت سر بسر آستان تو.صائب ( از آنندراج ).