محدوده‌ای در کرانهٔ دریا است که تأسیسات لازم برای پهلوگیری و دسترسی کشتی‌های بزرگ در آن ایجاد شده است. این تأسیسات ممکن است طبیعی، مصنوعی یا ترکیبی از هر دو باشند. به‌عنوان پهنه‌ای آبی با عمق کافی، امکان ورود شناورها را فراهم می‌کند و با توجه به موقعیت جغرافیایی‌اش، آنها را از باد و امواج محافظت می‌نماید. این مجموعه معمولاً مجهز به اسکله‌ها، باراندازها، لنگرگاهها و تعمیرگاه‌هاست. اگر به‌سبب اتصال به آب‌های آزاد تحت تأثیر پدیدهٔ کِشَند باشد، به آن کِشَندی گفته می‌شود.
برخی از آن ها به‌صورت طبیعی و در اثر فرورفتگی خط ساحلی شکل گرفته‌اند و پناهگاهی امن برای شناورها محسوب می‌شوند؛ مانند بندرگاه سیدنی در استرالیا که از مشهورترین بندرگاههای طبیعی جهان است. در محدودهٔ بندرگاه، محلی حفاظت‌شنده به این نام وجود دارد که کشتیها در آن لنگر می‌اندازند و از آسیب توفانها در امان می‌مانند. معمولاً ورودی لنگرگاه با بویه‌ای زردرنگ مشخص می‌شود و در مواردی، منطقه‌ای به‌نام لنگرگاه قرنطینه برای اعمال مقررات بهداشتی پیش‌بینی می‌شود. همچنین برای سبک‌سازی کشتی‌های اقیانوس‌پیما که به‌علت عمق کم آب قادر به پهلوگیری نیستند، از شناوری به‌نام سبک‌ساز استفاده می‌گردد.
علاوه بر کاربرد دریانوردی، این واژه در حوزه‌های دیگر نیز به‌کار رفته است. برای مثال، تابلوی نقاشیِ بندرگاه اثر خواکین سورولا نقاش اسپانیایی که در سبک آکادمیک اواخر قرن نوزدهم خلق شده، نمونه‌ای از این کاربرد است. همچنین نام روستایی در استان زنجان است که جمعیتی حدود ۳۹ نفر دارد و مردم آن به زبان تاتی سخن می‌گویند.