تی تی

تی تی. ( اِ ) آنچه از خمیر نان بصورت مرغان و جانوران دیگر جهت تسلی طفلان سازند و پزند و بدیشان دهند. ( برهان ) ( از ناظم الاطباء ) ( از فرهنگ جهانگیری ) ( از فرهنگ رشیدی ) ( از انجمن آرا ) ( از آنندراج ). آنچه از آرد به صورت مرغان و دیگر جانوران سازند و پزند بازیچه و خوردن کودکان را. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ): 
فخر رازی آرد را لیتی کند
از برای طفلکان تی تی کند.مولوی ( از فرهنگ رشیدی ). || زبان کودکانه. سخن گویی همچون کودکان. ( فرهنگ فارسی معین ). الفاظ گنگ کودکان که تازه زبان به سخن بازکنند و اطرافیان آنها را تکرار کنند برای نوازش و تشویق آنان به سخن گویی: 
ور نباشد گوش تی تی می کند
خویشتن را گنگ گیتی می کند.مولوی ( مثنوی چ خاور ص 34 ).بهر طفلی نو، پدر تی تی کند
گرچه عقلش هندسه گیتی کند.مولوی ( مثنوی ایضاً ص 129 ).|| کلمه ای باشد که مرغان را بدان طلبند. ( برهان ) ( از فرهنگ رشیدی ) ( از فرهنگ جهانگیری ) ( از انجمن آرا ) ( از آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). توتو، که مرغان را بدان طلبند دانه چیدن را. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ). طلب کردن مرغ بچگان را برای دانه. ( غیاث اللغات ). || در زبانی «؟» از حروف انکار است چنانکه در فارسی نی نی. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ). || زنان پادشاهان گیلان را گویند. ( برهان ) ( از فرهنگ جهانگیری ). لقب زنان پادشاهان گیلان. ( فرهنگ رشیدی ) ( از ناظم الاطباء ).
تی تی. [ ت َ ت َ ] ( اِ صوت ) لفظی است که مطربان هنگام رقص گویند چنانکه رقاصان هند تاتاتهیئی گویند. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ).
تی تی. ( ق ) ( عامیانه ) بزودی و شتابان. ( ناظم الاطباء ).