معلا به معنای بلند و برافراشته است. این واژه به نوعی به ویژگیهای علو و برتری اشاره دارد. در واقع، معلا نشاندهنده کیفیتی است که در آن چیزی به بالاترین سطح خود رسیده و به صورت برجسته و قابل توجهی نمایان است. این مفهوم در زبان فارسی به معنای عالی و بلندمرتبه نیز به کار میرود. به عبارت دیگر، هر چیزی که دارای علو و برتری باشد، میتواند تحت عنوان معلا شناخته شود. این واژه به خوبی نمایانگر ارزشی است که به علو و برتری در ویژگیها و صفات مختلف تعلق دارد و به ما یادآوری میکند که گاهی اوقات، برتری و قابلیتهای خاص میتواند ما را از دیگران متمایز کند.
معلا
لغت نامه دهخدا
طالعش را شهسواری دان که بار هودجش
کوهه عرش معلا برنتابد بیش از این.خاقانی.خاقان اکبر کز فلک، بانگ آمدش کالامر لک
در پای اودست ملک، روح معلا ریخته.خاقانی.گر به مکه فلک و نور مجزا دیدند
در مدینه ملک و عرش معلا بینند.خاقانی.حضرت ستر معلا دیده ام
ذات سیمرغ آشکارا دیده ام.خاقانی.- درگاه معلا؛ درگاه بلند و رفیع. ( ناظم الاطباء ).
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
۲. بلندمرتبه.
فرهنگ فارسی
ویکی واژه
جمله سازی با معلا
کنگره قصر معلای او اره نخل بن خصم دغاست
رها کن صدر و ناموس و تکبر میان جان بجو صدر معلا
ایا آفتاب معلا جناب که از سایهات آسمان پایه جوست