قاچ

قاچ. ( ترکی، اِ ) قاج.شکاف. ترک. || قاچ خربزه یا هندوانه؛ قسمتی از آن. یک قطعه از آن به درازا بریده و غالباً یک ربع است. || قاچ زین، قپه پیش زین. کوهه پیشین زین. برآمدگی جلو زین اسب و غیره. بلندی که بر جلو زین است و سوارکار دست بدان گیرد. قاش زین.
- امثال:
قاچ زین را بگیر نیفتی، اسب سواری پیشکشت.
ترکیب ها:
- قاچ خوردن. قاچ خورده. قاچ دادن. قاچ قاچ. قاچ قاچ شدن. قاچ کردن.

[ تر. ] (اِ. )۱ - یک بُرش از هندوانه یا خربزه. ۲ - برآمدگی قسمت جلو زین. ۳ - شکاف، ترک.

۱. یک قسمت بریده شده از خربزه، هندوانه، یا میوۀ دیگر.
۲. برآمدگی جلوی زین اسب، کوهۀ زین.
۳. شکاف، ترک، تراک، قاش.
۳. تکه، پاره.
۴. چند عدد از چیزی.
* قاچ قاچ: [عامیانه] پاره پاره، چاک چاک، تکه تکه.

( اسم ) قسمت جلو زین اسب که از چوب شاخ یا فلز سازند. یا قاچ زین. پیش زین کوهه پیشین زین.

«قاچ» ( به انگلیسی: Sliver ) تک آهنگی از نیروانا است.

واژه ( قاچ ) برگرفته از واژه ( خراش ) بوده است. در زبانهایِ مغولی - شبه مغولی همه واژگانی که با ( خر ) یا ( کَر ) در زبانهای پارسی آغاز می شده اند، به دیسه یِ ( قار، قَر، قَرَ ) واگویی می شده اند. در واژه ( قاچ )، آوایِ ( ر ) در ( قَراچ، قاراچ ) افتاده و به دیسه یِ ( قاچ ) در آمده است؛ درست بمانندِ واژه ( خَرَتَرَ ) در زبان سغدی - سکایی که در زبانهای مغولی - شبه مغولی به دیسه یِ ( قارتر ) و سپس با افتادنِ آوای ( ر ) به گونه یِ ( قاتر ) در آمده است.
spicchio
یک بُرش از هندوانه یا خربزه.
شکاف، ترک.
برآمدگی قسمت جلو زین.
پا

💡 همه صحن میدان ز شمشیر و از تیر ترنگا ترنگ و چقاچق گرفته

💡 بو شیطاندی، بیز آدمی گویده تولار قاچا بیلمز آدم بو شیطان الیندن

💡 ‫زین تنگنا گریزد و خود را رها کند‬ ‫بو دارلیقدان بیرقورتولوب، قاچان یوْخ‬