شامخ

الی الله اشکو من هموم صغارها یحاکی الجبال الشامخات رواسیا

وَ جَعَلْنا فِیها رَواسِیَ شامِخاتٍ ای جبالا ثوابت طوالا. و رجل شامخ ای متطاول متکبّر، قال الشّاعر:

عاقلان را در جهان جائی نماند جز که بر کهسارهای شامخات

وی مقام علم را نیز بس شامخ می دانست. روزی یکی از امیران سمنان که سرخاب نام داشت، نزد وی آمد تا بهره ای از او گیرد. حکیم وی را گفت: اگر هر ماه، مرا یکصد دینار دهی، ترا حکمت آموزم.

جبال شامخه‌اش با سپهر نجوی گوی چو عاشقی‌که‌کند راز دل به یار اظهار