سفیر

کلمه سفیر در زبان فارسی به معنای نماینده رسمی یک کشور در کشور دیگر است. سفیر به عنوان مقام دیپلماتیک عالی‌رتبه، مسئولیت‌های زیادی در روابط بین‌المللی و دیپلماتیک دارد.

تعریف و وظایف

سفیر نماینده دولت خود در یک کشور دیگر است و به عنوان نماینده رسمی در مذاکرات و تعاملات بین‌المللی عمل می‌کند. آن‌ها وظیفه دارند تا ارتباطات دیپلماتیک و سیاسی را بین دو کشور تسهیل کنند. این شامل برقراری تماس‌های رسمی، ملاقات با مقامات دولتی و شرکت در رویدادهای مختلف است. این افراد موظفند منافع کشور خود را در کشور میزبان حفاظت کنند. این شامل حمایت از شهروندان کشور خود در مسائل حقوقی و اجتماعی نیز می‌شود. سفیرها باید اطلاعات و تحولات سیاسی، اقتصادی و اجتماعی کشور میزبان را به دولت خود گزارش دهند. این اطلاعات می‌تواند به تصمیم‌گیری‌های سیاست خارجی کشور کمک کند. این نمایندگان به ترویج فرهنگ کشور خود در کشور میزبان و همچنین تسهیل روابط تجاری بین دو کشور کمک می‌کنند.

تصویر معنی سفیر

لغت نامه دهخدا

سفیر. [ س َ ] ( ع اِ ) رسول و پیک. ج، سفراء. ( آنندراج ) ( غیاث ) ( منتهی الارب ). پیک. ( دهار )

فرهنگ معین

(سَ ) [ ع. ] (اِ. ) ۱ - فرستاده. ۲ - میانجی. ۳ - نماینده یک دولت در کشور دیگر.

فرهنگ عمید

۱. (سیاسی ) شخصی که به نمایندگی از جانب یک دولت در پایتخت دولت دیگر اقامت دارد، ایلچی.
۲. اصلاح کننده میان دو قوم، میانجی.
* سفیرکبیر: (سیاسی ) نمایندۀ عالی سیاسی یک دولت در کشور دیگر که کار های سفارت خانه را در آن کشور اداره می کند.

فرهنگ فارسی

ایلچی، میانجیگری، اصلاح کننده دوقوم، نماینده
( اسم ) ۱ - فرستاده رسول. ۲ - اصلاح کننده میان دو قوم میانجی. ۳ - آنکه به نمایندگی دولت و مملکتی در مملکت دیگر امور مربوط به کشور خود را انجام دهد جمع: سفرائ. یا سفیر کبیر. عالیترین نماینده سیاسی یک کشور در کشور دیگر که امور سفارت کبری را در آن کشور اداره کند.
دلال بازار

دانشنامه عمومی

سَفیر عالی ترین نماینده و مقام رسمی سیاسی یک کشور نزد کشور یا سازمان بین المللی پذیرنده می باشد.
مأموریت اصلی سفیر این است که از حقوق شهروندان کشور خود در کشور مقابل دفاع کند. همچنین کلیهٔ امور شهروندان یک کشور در کشور مقابل به عهدهٔ سفارت آن کشور است. به معنای ساده تر، سفیر نمایندهٔ سیاسی مقیم کشورها در کشور دیگر است. حال اگر شخصی غیر از آن به عنوان سفیر به کشوری دیگر فرستاده شود به آن «سفیر فوق العاده» یا «فرستادهٔ ویژه» نیز می گویند.
سفیر کبیر عالی ترین نماینده و مقام سیاسی یک کشور نزد دو یا چند کشور دیگر می باشد.
این سیاستمداران در زمره مأمورین لایق و مورد اعتماد حکومت ها و دولت ها هستند که به سمت سفیر و نماینده فوق العاده در چند کشور تعیین می گردند.

دانشنامه آزاد فارسی

سفیر (ambassador)
عالی ترین مقام در روابط دیپلماتیک میان دولت ها، نمایندۀ پادشاه یا رئیس دولتی مستقل در دربار یا پایتخت دولت مستقل دیگر. سفیر، استوارنامهممهور به مُهر و امضای پادشاه یا رئیس دولت متبوعش در اختیار دارد که به موجب آن مذاکراتش مانند مذاکرات شخص رئیس آن دولت شناخته می شود. بنابر سنّت، فقط برخی از دولت ها آزادند که مذاکرات خود را از طریق سفرا انجام دهند و دیگر دولت ها از طریق وزیرمختار مذاکره می کنند. از دیرباز فرق سفیر و وزیرمختار در این بوده است که سفیر حق دارد با رئیس دولت محل مأموریت خود، علنی یا محرمانه، مذاکره کند، اگرچه عملاً رئیس دولت مذکور را وزرایش همراهی می کنند. سفیر در مقام نمایندۀ رئیس دولت متبوع خود از طرف حکومت محل مأموریتش با احترام پذیرفته می شود و تابع قوانین دولت محل اقامتش نیست. این معافیت به درجات مختلف شامل حال کارکنان سفیر، بسته به مقامی که دارند، نیز می شود، اما سوء استفاده از این امتیاز ممکن است به لغو مأموریت آنان منجر شود. در موارد خاصی ممکن است سفیری مصونیت یکی از کارمندان خویش را لغو کند. برای نمایندگان یا کسانی که با سازمان های بین المللی چون سازمان ملل متحد یا اتحادیۀ اروپادر ارتباط اند و نیز برای نمایندگان دولت ها در کنفرانس های بین المللی نیز می توان مصونیت و امتیازات دیپلماتیک قائل شد.
سفیر (السفیر) (نشریه). سفیر (السّفیر) (نشریه)(Assafir)
روزنامۀ چاپ لبنان. در ۲۶ مارس ۱۹۷۴، در مقام روزنامه ای سیاسی کار خود را آغاز کرد. خود را «صدای بی صدایان» می خواند، و «روزنامۀ لبنان در جهان عرب و روزنامۀ جهان عرب در لبنان» می دانست. در آغاز، با گروهی از روزنامه نویسان ناسیونالیست و چپ گرا کار خود را آغاز کرد، و سه رویکرد فکری فلسطینی، لیبیایی و کمونیست داشت. ولی اکنون روزنامه ای ناسیونالیست با گرایش چپ است. با افت جنبش قومی عربی، که معمولاً انگی چپ هم بر خود داشت، از توش و توان این روزنامه کاسته شد. طیف نویسندگان آن بازتاب دهندۀ ساختار اجتماعی و مذهبی لبنان است. این روزنامه، به سبب مقالات تحلیلی قوی خود، شهرت دارد و یکی از پرقدرت ترین روزنامه های عرب است که در کشوری عربی منتشر می شود. گسترۀ توزیع آن لبنان و دیگر کشورهای عربی است.

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] شخص پیام آور را سفیر می گویند.
سفیر همان فرستاده یا پیام آور می باشد.
سفیر در فقه
از آن به مناسبت در باب جهاد و نکاح نام برده‏اند.
جهاد: کافری که به عنوان سفیر و رساندن پیامی وارد سرزمین اسلام شده، در امان است.
نکاح: تدلیس با شرایطی از اسباب ثبوت خیار فسخ عقد نکاح است. تدلیس با خبر دروغ دادن زوجه یا ولی یا وکیل او از سلامت وی، یا برخورداری از وصفی خاص همچون برده نبودن، تحقق می‏یابد. در اینکه تدلیس با خبر دادن فرستاده زوجه نیز تحقق می‏یابد یا نه، اختلاف است.