کلاه برداری

کلاه برداری به معنای تقلب و فریب‌کاری به منظور کسب منافع مالی یا نفع شخصی است. این عمل شامل استفاده از روش‌های غیرقانونی یا غیراخلاقی برای فریب دیگران و گرفتن پول، دارایی یا اطلاعات از آنها می‌باشد. کلاه برداری می‌تواند در اشکال مختلفی رخ دهد و معمولاً شامل یک طرح یا سناریوی از پیش طراحی شده است که هدف آن فریب‌دادن قربانی است.

روش‌های مختلف: این عمل می‌تواند به صورت‌های مختلفی انجام شود، از جمله:

اینترنتی: شامل ایمیل‌های فیشینگ، خرید و فروش‌های جعلی آنلاین و هک کردن حساب‌های بانکی.

مالی: مانند ارائه گزارش‌های مالی جعلی یا سرمایه‌گذاری‌های کاذب.

با کارت‌های اعتباری: استفاده غیرمجاز از اطلاعات کارت‌های اعتباری دیگران.

قوانین و مجازات‌ها: کلاه برداری یک جرم است و در بسیاری از کشورها تحت قوانین جزایی قرار دارد. مجازات‌های مربوط به آن می‌تواند شامل جریمه‌های مالی و حبس باشد.

پیامدها: این عمل نه تنها بر قربانیان آن تأثیر می‌گذارد، بلکه می‌تواند به اعتماد عمومی به سیستم‌های مالی و اقتصادی آسیب برساند.

پیشگیری: آموزش و آگاهی از روش‌های رایج کلاه برداری می‌تواند به افراد کمک کند تا از قربانی شدن جلوگیری کنند. استفاده از رمزهای قوی، عدم اشتراک‌گذاری اطلاعات شخصی و بررسی اعتبار منابع قبل از انجام تراکنش‌ها از جمله تدابیر پیشگیرانه هستند.

تصویر معنی کلاه برداری

لغت نامه دهخدا

کلاهبرداری. [ ک ُ ب َ ] ( حامص مرکب ) عمل کلاهبردار. شیادی و حقه بازی. به فریب و دروغ مال دیگران را گرفتن.

فرهنگ عمید

به دست آوردن چیزی از کسی از طریق خدعه، فریب، و نیرنگ.

فرهنگ فارسی

۱ - بفریب مال و پول دیگران را گرفتن حقه بازی. ۲ - استعمال نام یا عنوان مجعول بقصد اینکه موسسات مجعول و اعتبارات موهوم را بطرف بقبولاند و او را به امور موهوم امیدوار و یا از امور موهوم خایف سازد و بدین طریق وجه یا مالی از او بگیرد.

دانشنامه عمومی

کلاهبرداری عبارت است از فریب عمدی اشخاص برای کسب منافع غیرمنصفانه یا غیرقانونی یا محروم کردن قربانی از حقوق قانونی خود. کلاهبرداری کاری بر پایهٔ فریب است که کسی یا کسانی برای کسب نفع خود یا موسسه ای انجام می دهند. کلاه برداری در بسیاری از کشورها جرم است، اگرچه مصداق های آن در نظام های گوناگون قضایی فرق می کند. آنچه که جرم کلاهبرداری را از سایر جرایم علیه اموال متمایز می سازد، آن است که در اکثر این جرایم مال بدون رضایت یا آگاهی صاحب مال، و حتی گاه به دلیل توسل مجرم به اعمال خشونت آمیز از قربانی به مجرم منتقل می گردد در حالی که کلاهبرداری از این حیث از جمله جرایم استثنائی به شمار می رود. کلاهبردار به گونه ای عمل می کند که مالک یا متصرف مال، فریب خورده و خود از روی میل و رضا، و چه بسا با التماس به امید کسب منافع سرشار، مالش را در اختیار مجرم قرار می دهد.
«کلاهبرداری:۱ - به فریب مال و پول دیگران را گرفتن، حقه بازی.
استعمال نام یا عنوان مجعول به قصد این که مؤسسات مجعول و اعتبارات موهوم را به طرف بقبولاند و او را به امور موهوم امیدوار یا از امور موهوم خائف سازد و بدین طریق وجه یا مالی از او بگیرد. »
«کلاهبردار: ۱ - آن که به فریب مال و پول دیگران را بگیرد؛ حقه باز.
کلاهبردار مبادرت به انجام عملیاتی تحت عنوان فریب می نماید و و نتیجه آن اغفال قربانی جرم است.
۲ - کسی که کلاه برداری کند؛» از نظر میانگین سنی کلاهبرداری می توان کلاهبرداران را به دو دسته کلاهبرداران اینترنتی و کلاهبرداران غیر اینترنتی تقسیم کرد. میان گین سنی کلاهبرداران اینترنتی ۱۸ تا ۳۵ سال است در حالی که کلاهبرداران غیر اینترنتی معمولاً سن بالاتری دارند.
امروزه که دنیای مالی سروصدای زیادی به پا کرده است، موجب این شده است که توجه کلاهبرداران را به خود جلب کند. در واقع کلاهبرداری پانزی به گونه ای است که شرکت ها و یا سازمان هایی با ادعا بر برگشت سود بسیار زیاد همراه با سرمایه به شما، باعث فریب شما می شوند. زمانی که شما فریب وعده های دروغین این افراد را می خورید و در پروژه های آنها سرمایه گذاری می کنید، پس از مدتی که تعداد سرمایه گذاران زیاد شود و دیگر آن شرکت نتواند سود را بپردازد، شرکت را تعطیل و ناپدید می شود! در حقیقت اسکمرها برای جلب اعتماد مشتریان و سرمایه گذاران خود، ماهانه مبلغ سود قابل توجهی به آنها می پردازند که باعث شود سرمایه گذاران پول بیشتری وارد این پروژه کنند تا سودشان بیشتر شود.

دانشنامه آزاد فارسی

کُلاهبرداری
فریب دادنِ دیگران برای سودجویی و گرفتنِ مال آنان. کلاهبرداری تقریباً در تمام کشورها شایع است. به موجب قانون، کسانی که از راه حیله و روش های متقلبانه و یا تظاهر به داشتن اختیارات واهی و یا اختیارنمودنِ عنوان جعلی و امثال آن مردم را فریب دهند و از این طریق، وجوه یا اموال و یا اسناد و امثال آن را به دست آورند کلاهبردار محسوب می شوند. مادۀ یک قانون تشدید مجازات مرتکبین ارتشا، اختلاس و کلاهبرداری مصوبِ ۱۳۶۹ش مجمع تشخیص مصلحت نظام، مصادیق کلاهبرداری را بیان و مجازات آن را تعیین کرده است. کلاهبرداری ازجمله جرایمی است که جنبۀ عمومی داشته و غیر قابل گذشت است. به موجب این قانون، مجازات کلاهبردار حبس از یک سال تا هفت سال همراه با جزای نقدی معادل مال مورد کلاهبرداری و استرداد مال به صاحب آن است. در صورتی که شخص مرتکب، برخلاف واقع، عنوان یا سِمت مأموریت از طرف سازمان یا مؤسسات دولتی یا دیگر موارد را اختیار کند، به مجازات حبس از ۲ تا ۱۰ سال و جزای نقدی معادل اصل مال تحصیل شده و انفصال دائم از خدمات دولتی محکوم خواهد شد. درصورت وجود جهات مخفّف، مجازات مرتکب فقط تا حداقل مجازات حبس به شرح فوق و انفصال ابد از خدمات دولتی، تقلیل خواهد یافت، ولی به هیچ وجه کاهش اجرای مجازات امکان پذیر نیست.

گزارش محتوای نامناسب