واژه کلاسیک در زبان فارسی معادل کلاسیک در زبان انگلیسی است و به نوعی به آثاری یا فرهنگ‌هایی اشاره دارد که در زمان خود به عنوان معیار و پایه شناخته می‌شوند. موسیقی کلاسیک به طور کلی به نوعی موسیقی هنری اطلاق می‌شود که ریشه در سنت موسیقی اروپایی دارد و از قرون وسطی تا به امروز به تکامل خود ادامه داده است. این نوع موسیقی معمولاً با نت‌نویسی دقیق، ساختارهای پیچیده و استفاده از ارکسترها یا گروه‌های بزرگ موسیقی شناخته می‌شود. آغاز این سبک موسیقی به حدود سال ۵۰۰ میلادی برمی‌گردد. لازم به ذکر است که این نوع موسیقی و دوره کلاسیک دو مفهوم متفاوت هستند؛ اولی به سبک موسیقی اشاره دارد و دومی به یک دوره تاریخی خاص. این نوع مطالعات به عنوان یک حوزه علمی، به بررسی آثار و اندیشه‌های ماندگاری می‌پردازد که به تدریج به بخشی از میراث بشری تبدیل شده‌اند. زمانی که جنبه‌های مختلف فرهنگی به مرحله‌ای از تکامل نزدیک می‌شوند، نمونه‌های برجسته‌ای از خود به نمایش می‌گذارند. پس از آن، نمونه‌های بهتری یا حداقل هم‌سطح با آن‌ها به وجود می‌آید، اما معمولاً آثار اولیه و تکمیل‌شده را به عنوان این نوع آثار در هر رشته فرهنگی، هنری و فنی می‌شناسند. این آثار معمولاً به عنوان الگوهایی برای کارهای بعدی مورد استفاده قرار می‌گیرند. به عنوان مثال، استانداردسازی زبان نوشتاری فارسی نو حدود ۱۲۰۰ سال پیش آغاز شد. با انجام غربالگری و اصلاحات مکرر، فارسی‌زبانان به تدریج به یک زبان نوشتاری استاندارد با چارچوب و معیار مشخص دست یافتند. فارسی یکی از نخستین زبان‌هایی است که استاندارد نوشتاری پیدا کرده است. پس از آن، شاعران و نویسندگان بسیاری تلاش کردند تا سبک نوشتاری فارسی را پرورش دهند، تکمیل کنند و زیبا سازند. هر نویسنده‌ای کارهای پیشینیان خود را ادامه داد تا اینکه توانایی نوشتاری فارسی به سطح خلق آثاری چون گشتاسپ‌نامه دقیقی و سپس شاهنامه فردوسی رسید.
کلاسیک
لغت نامه دهخدا
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
۲. ویژگی آثار ادبی و هنری دوران های گذشته: ادبیات کلاسیک.
۳. ویژگی هر آن چه به مدرسه و دانشگاه مربوط است، درسی.