هومر

هومر

هومر (Homer) یکی از بزرگ‌ترین شاعران و نویسندگان ادبیات کلاسیک یونانی است که به عنوان مؤلف دو اثر مشهور، ایلیاد و ادیسه شناخته می‌شود. این دو حماسه به عنوان پایه‌گذاران ادبیات غربی و فرهنگ یونانی باستان به شمار می‌روند.

هومر به عنوان یک شاعر حماسی، داستان‌های بزرگ و قهرمانانه را با استفاده از شعر و زبان زیبا روایت می‌کرد. او به احتمال زیاد در قرن هشتم قبل از میلاد زندگی کرده است.

ایلیاد: این حماسه داستان جنگ تروآ و قهرمانان آن را روایت می‌کند. موضوع اصلی آن، خشم آشیل و تأثیر آن بر جنگ و سرنوشت قهرمانان است.

ادیسه: این اثر داستان سفرهای اودیسئوس، قهرمان یونانی، پس از پایان جنگ تروآ را دنبال می‌کند. این حماسه به ماجراهای او در تلاش برای بازگشت به خانه و خانواده‌اش می‌پردازد.

در مورد زندگی واقعی هومر و اینکه آیا او یک شخص واقعی بوده یا مجموعه‌ای از شاعران بوده‌اند که آثار او را خلق کرده‌اند، بحث و جدل‌های زیادی وجود دارد. اطلاعات دقیق و قطعی درباره زندگی او در دسترس نیست.

لغت نامه دهخدا

هومر. [ هَُ م ِ ] ( اِخ ) هُمِر. شاعر مشهور یونان قدیم در قرن نهم قبل از میلاد. اشعار حماسی وی معروف است. گویند در آخر عمر نابینا شد و از شهری به شهری میرفت و اشعار رزمی خود را به نوای چنگ می خواند. منظومه های مشهور ایلیاد و ادیسه که به اغلب زبانها ترجمه شده از او است.

فرهنگ فارسی

کهن ترین و نامدارترین حماسه سرای یونانی که وی را از افتخارات سرزمین یونان باستان میدانند. در قرن نوزدهم در وجود چنین شاعری شک کردند ولی اکنون اکثر محققان معتقدند که وی در قرن هفتم قبل از میلاد می زیسته است. بنابر روایات همر نابینا بوده است. از آثار او دو منظومه بزرگ حماسی یکی بنام [ ایلیاد ] و دیگری بنام [ ادیسه ] که از شاهکارهای ادبیات حماسی جهان است باقی است. در نوشته های قدیم چند اثر دیگر نیز به وی نسبت داده اند که اینک در دست نیست.

دانشنامه آزاد فارسی

هومِر (Homer)
طبق روایات قدیمی، نویسندۀ حماسه های روایی یونانی ایلیادو اودیسه(که هر دو از روایات شفاهی گرفته شده اند). دربارۀ هومر چیز زیادی نمی دانیم، اما پژوهش های جدید حاکی از آن است که هر دو منظومه به قرن ۸پ م تعلق دارند واودیسه بعد از ایلیاد نوشته شده است. هومر در این دو اثر به ارزش های نظامی، سلسله مراتب اجتماعی، و عواطف و اهداف طبقه ای از جنگجویان قهرمان می پردازد که خدایان از آن ها حمایت یا با آن ها مخالفت می کنند. هر دو اثر بر جامعه و فرهنگ یونانی تأثیر مستقیم و عمیق داشته اند و ویرژیل، شاعر رومی، نیز در تصنیفاِنِئیداز آن ها تأثیر پذیرفته است. این اشعار احتمالاً به منزلۀ بخشی از یک سنت شفاهی شکل گرفتند و در معرض اقتباس و تحول بوده اند، اما رواج دوبارۀ نگارش در میان آتنی ها در اواخر قرن ۸پ م احتمالاً بر شکل نهایی آن ها تأثیر گذاشته است. لهجۀ غالب این اشعار نشان می دهد که هومر اهل یکی از مستعمرات یونانی ایونیاز قبیل ازمیریا خیوسبوده و از دیرباز نیز چنین باوری وجود داشته است. دلایل محکمی در دست است که نویسندۀ هر دو کتاب شخص واحدی بوده است. نه تنها شخصیت پردازی دراودیسه باایلیاد انطباق کامل دارد، بلکه شماری از شخصیت های مهمایلیاد (مثل آشیل، هلن، نستور) صرفاً به این دلیل در اودیسه ظاهر می شوند که توضیح جریانات بعدی زندگی آن ها باشد. این دو منظومه دربردارندۀ نشانه هایی از فرهنگ و ابزارهای میسنیاست و کشفیات باستان شناسی نیز آن را تأیید کرده اند. ازجملۀ نویسندگان جدیدی که تحت تأثیر هومر قرار گرفته اند عبارت اند جیمز جویسو نیکوس کازانتزاکیس.

ویکی واژه

شاعر و داستان‌سرای یونانی که تصور می‌شود در قرن هشتم یا هفتم پیش از میلاد زندگی می‌کرده‌ است، آثار به جا مانده از وی، دو منظومه به نام‌های ایلیاد و ادیسه است.
هومر

جملاتی از کلمه هومر

سلام بر تمام کسانی باد که از هدایت پیروی می کنند و درود خداوند بر سرور ما محمد و اهل بیت و یاران پاک وی باد. از گفتار هومر: باخلاق ناپسند خویش بدگمان باش.
با این وجود حتی افلاطون نیز تصمیم نگرفت خود و جامعه‌اش را به‌طور کامل از اسطوره جدا کند؛ خصوصیات او که به سقراط وابسته بودند، بر پایه الگوهای هومری و تراژیک سنتی قرار دارند، افلاطون از این ویژگی‌ها برای معرفی زندگی صالح معلمش (سقراط) استفاده کرد:

سیلا و کاریبد یا اسکیلا و کاریبدس یا سیلا و شاریبدیس، دو هیولای دریایی از اساطیر یونان هستند که توسط هومر مورد اشاره قرار گرفته‌اند؛ بعد از سنت‌های یونانی، محل آن‌ها را در دو طرف تنگه مسینا و مقابل یکدیگر، در نظر گرفته‌اند. این محل بین سیسیل و سرزمین اصلی گراسیا مگنا یا همان یونان بزرگ (در جنوب ایتالیا) واقع است.

فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم