منابر

سرافراز و سپهدار از پی آنک بود هر دو ستایش را منابر

قال النبی (ص): «اذا کان یوم القیمة وضعت منابر من نور مطوّقة بنور عند کلّ منبر ناقة من نوق الجنة ینادی مناد: این من حمل کتاب اللَّه اجلسوا علی هذه المنابر فلا روع علیکم و لا حزن حتّی یفرغ اللَّه ممّا بینه و بین العباد، فاذا فرغ اللَّه من حساب الخلق حملوا علی تلک النوق الی الجنّة»

و قال ابن عباس: وَ رَفَعْنا لَکَ ذِکْرَکَ ای تذکر معی اذا ذکرت فی الاذان و الاقامة و التّشهّد و الخطب علی المنابر. و قال قتادة: رفع اللَّه ذکره فی الدّنیا و الآخرة؟ فلیس خطیب و لا متشهّد و لا صاحب صلاة الّا ینادی به: اشهد انّ لا اله الّا اللَّه و اشهد انّ محمدا رسول اللَّه و فیه یقول: حسّان بن ثابت:

سعادت همنشینت در مجالس هدایت هم حریفت بر منابر

بشکر تو منابر در محافل ز خلق تو مجامر در مجامع