مقیم

زندگی در یک مکان به معنای فقط سکونت فیزیکی نیست، بلکه به معنای ایجاد پیوندی عمیق با آن فضا و فرهنگ آن است. زمانی که فردی در جایی آرام می‌گیرد، به تدریج هویت خود را با آن مکان گره می‌زند و این تعامل باعث می‌شود که آن مکان برای او تبدیل به وطن شود. احساس تعلق، بخشی از تجربه انسانی است که به ما کمک می‌کند تا در جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کنیم، ریشه‌دار شویم. این ریشه‌دار شدن نه تنها از طریق زندگی روزمره، بلکه از طریق برقراری ارتباط با افراد، آداب و رسوم و تاریخ آن مکان شکل می‌گیرد. از این رو، سکونت در یک جا به معنای تنها بودن در آن مکان نیست، بلکه به معنای تبدیل شدن به بخشی از آن و با آن زندگی کردن است. این ارتباط عمیق باعث می‌شود که هر فرد به ساکن و باشنده واقعی آن مکان بدل شود و احساس آرامش و امنیت را در درون خود تجربه کند.