مستراح

توالت که به عنوان دستشویی یا سرویس بهداشتی نیز شناخته می‌شود، در گذشته با نام‌هایی چون خَلا، مستراح، دست به آب، کنار آب، مبال، ادبخانه، آبخانه، مبرز و حاجتگاه شناخته می‌شد. این سازه ساختمانی در داخل اماکن مسکونی، اداری و دیگر فضاها به منظور دفع مدفوع و ادرار انسان طراحی شده است. هدف اصلی از ساخت دستشویی، فراهم کردن امکان دفع به‌صورت بهداشتی است؛ چرا که هر فرد به طور متوسط در سال حدود ۱۴۵ کیلوگرم مدفوع تولید می‌کند. در ایران، واژه‌های دستشویی و سرویس بهداشتی به‌طور گسترده‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرند. همچنین، واژه توالت که از زبان فرانسوی به فارسی وارد شده، توسط برخی افراد به کار می‌رود. در فارسی افغانستان، واژه تشناب و در فارسی تاجیکی، واژه حاجت‌خانه رایج است. در گذشته، واژه‌هایی مانند خَلا و مُستَراح نیز متداول بوده‌اند. واژه مستراح از ریشه عربی ر.و.ح و به معنای محل راحت خواستن است. همچنین، واژه‌های عامیانه‌ای مانند مَبال و مَوال نیز در این زمینه به کار می‌روند. مبال از ریشه بَول که عربی و به معنای محل ادرار است، نشأت گرفته است. در ایران باستان نیز واژه‌ای معادل آبریزگاه برای اشاره به دستشویی وجود داشته است.