کلمه «مرجعیت» دو معنای اصلی دارد:
۱. در معنای کلی و عمومی، مرجعیت به وضعیت یا جایگاهی گفته می‌شود که فرد، نهاد یا منبعی به عنوان مرجع شناخته می‌شود؛ یعنی جایی که دیگران برای کسب اطلاعات، راهنمایی، تصمیم‌گیری یا تایید به آن مراجعه می‌کنند. برای اینکه فرد یا منبعی به عنوان مرجعیت شناخته شود، باید از نظر علمی، فنی، دینی یا فرهنگی دارای اعتبار و تخصص باشد.
۲. در معنای تخصصی‌تر و بسیار مهم در حوزه دین اسلام، به ویژه در مذهب شیعه، مرجعیت به جایگاه و موقعیت مرجع تقلید گفته می‌شود. مرجع تقلید کسی است که دارای تخصص و دانش فقهی بسیار بالا بوده و دیگران در مسائل شرعی و دینی به او رجوع می‌کنند تا حکم شرعی را از او استنباط و تقلید کنند.