لغت نامه دهخدا مأذنه. [ م َءْ ذَ ن َ ] ( ع اِ ) جای اذان و منار و عوام مئذنة گویند. ( ناظم الاطباء ). گلدسته. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). و رجوع به مئذنة و مأذنه گوی شود. || صومعه. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به مئذنة شود.