در ابتدا، کلمه لاچی به گیاهی اشاره دارد که در منابع کهن فارسی با نام قاقله نیز شناخته شده است. این گیاه که امروزه بیشتر با نام‌های هل یا هیل شناخته می‌شود، به دلیل طعم و عطر منحصربه‌فردش، جایگاه ویژه‌ای در آشپزی و طب سنتی دارد. در گذشته، این دانه معطر به عنوان یکی از ادویه حارّه (ادویه‌های گرم) به غذاها اضافه می‌شده تا علاوه بر بهبود طعم، خواص گرمابخشی خود را نیز به غذا منتقل کند.
مهم‌ترین کاربرد هل، نه تنها در آشپزی برای عطر و طعم‌دهی به انواع خورش‌ها، پلوها، شیرینی‌ها و نوشیدنی‌هاست، بلکه در داروسازی سنتی نیز از آن بهره‌های فراوانی برده می‌شود. هل به عنوان یک ماده با طبع گرم، در تسکین دردهای گوارشی، بهبود هضم غذا و تقویت سیستم ایمنی بدن مؤثر دانسته شده است. این گیاه نه تنها در ایران، بلکه در بسیاری از فرهنگ‌ها، به ویژه در جنوب آسیا، جزء جدایی‌ناپذیر غذاها و نوشیدنی‌های روزمره محسوب می‌شود.