قبره

لغت نامه دهخدا

( قبرة ) قبرة. [ ق ُب ْ ب َ رَ ] ( ع اِ ) واحد قُبَّر. یک چکاوک. ( منتهی الارب ). ابوالملیح. ( فرهنگ نظام ). چکاوک. ( نظام ). هدهد. پرنده تاج بسر دارای رنگ سیاه و سفید از گنجشک بزرگتر که کنار آبها نشسته دم خود را تکان میدهد و در اصفهان سقاچی نامیده میشود. ( نظام ). تاجی مثل هدهد به سر دارد. ( شرح نصاب به نقل غیاث اللغات ).
قبره. [ ق َرَ ] ( اِخ ) شهرستانی است به اندلس. ( منتهی الارب ).

فرهنگ معین

(قُ بَّ رَ یا رِ ) [ ع. قبرة ] (اِ. ) چکاوک.

فرهنگ عمید

چکاوک، جل، قنبره.

فرهنگ فارسی

چکاوک، جل، قنبره هم گویند
( اسم ) واحد قبر یک چکاوک جل.
شهرستانی است به اندلس

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] ریشه کلمه:
قبر (۸ بار)ه (۳۵۷۶ بار)
مدفن انسان. در قاموس و اقرب گفته: مدفن الانسان. در مفردات گفته: مَقَرُالْمَیِتِ.در نهج البلاغه حکمت 5 فرموده: «اَلْاِحْتِمالُ قَبْرُالْعُیُوبِ». بر احدی از منافقان نماز مخوان و بالای قبرش نایست طبرسی فرموده: رسول خدا«صلی اللَّه علیه و آله» چون بر مؤمنان نماز می‏خواند مدتی بالای قبرش می‏ایستاد و بر آنها دعا می‏کرد ولی از نماز خواندن و ایستادن بر قبر منافقان نهی شد.. سپس او را بمیراند و در قبرکرد. جمع آن قبور است. *مقبره (به فتح وکسرمیم) محل قبر را گویند جمع آن مقابر است. ظاهرا مراد از «زُرْتُمُ الْمَقابِرَ» مرگ است یعنی رقابت در کثرت مال سرگرمتان کرد تا مردید و به مقابر رسیدید به عبارت دیگر غفلت همه عمر شما را گرفت. بعضی آن را اظهار فخر با شمردن اموات دانسته‏اند که انشاالله در «کثر» خواهدآمد. *. رجوع شود به «بعثر». *. مراد از «مَنْ فِی الْقُبُورِ» کسانی اند که گوش شنوا ندارند و از شنیدن کلام خدا معرض اند اینجاست که قرآن کفار عنود و لجوج را مرده و دفن شده تعبیرکرده است. یعنی: خدا آنکه را خواهد می‏شنواند (مومنیکه خدا قلبش را زنده کرده) و تو چیزی را به مردگان قبور نمی‏شنوانی.

ویکی واژه

قبرة
چکاوک.

جمله سازی با قبره

و فی روایة اخری عن جابر قال قال رسول اللَّه (ص): اذا وضع المؤمن فی قبره اتاه ملکان فانتهزاه. فقال یهبّ کما یهبّ النّائم، قال فیقال له: من ربّک؟
شیخ الاسلام گفت: کی بوالحسن مزین برسید فرا شیر ناگاه، گفت: ثم اماته فاقبره شیر برجای بمرد. چون بر سر کوه رسید، گفت: اذا شاء انشره. شیر زنده برخاست برپای.
و عن انس قال قال رسول اللَّه (ص): «لمّا اسری بی الی السّماء رأیت موسی یصلّی فی قبره».
قوله: وَ لا تَقُمْ عَلی‌ قَبْرِهِ ای لا تقف علی قبره حتّی یفرغ من دفنه و فی الخبر کان رسول اللَّه ص اذا دفن المیّت وقف علی قبره و دعا له.
اروپاییان قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، همواره با احترام از مقبره یاد کرده‌اند، مثلاً پرسی سایکس مورخ و ژنرال انگلیسی در مورد آن گفته‌است: