فریادزدن به عمل بلند صحبت کردن یا صدا کردن با شدت زیاد گفته می‌شود. این واژه معمولاً زمانی به کار می‌رود که فرد بخواهد توجه دیگران را جلب کند یا احساسی قوی مانند ترس، عصبانیت یا شادی را ابراز نماید. فریاد می‌تواند هم کلامی و هم غیرکلامی باشد و معمولاً با شدت صوت همراه است.
فریادزدن غالباً در موقعیت‌های اضطراری، خطر یا تنش رخ می‌دهد تا هشدار یا اعتراض منتقل شود. همچنین در محیط‌های احساسی، فرد با فریاد احساسات خود را بیان می‌کند و این کار نشان‌دهنده شدت احساس یا نیاز به دیده شدن است. این عمل می‌تواند بازتابی از اضطراب، خشم یا شوق باشد.
فریادزدن می‌تواند تأثیر روانی بر اطرافیان داشته باشد و توجه یا ترس ایجاد کند. در روابط اجتماعی، فریاد ممکن است موجب تخلیه هیجانات یا ایجاد سوءتفاهم شود. مفهوم فریادزدن نشان‌دهنده نیاز به بیان سریع و شدید احساسات یا هشدار در موقعیت‌های بحرانی است.