عنف یک واژه عربی است که به معنای خشونت، زورگویی یا پرخاشگری به کار می‌رود. این واژه به رفتارهایی اشاره دارد که شامل آسیب رساندن به دیگران، استفاده از نیروی فیزیکی یا تهدید به خشونت می‌شود.
معانی و کاربردها
خشونت فیزیکی: به معنای استفاده از نیروی فیزیکی برای آسیب رساندن به دیگران است. این شامل ضرب و شتم، کتک زدن یا هر نوع آسیب فیزیکی دیگر می‌شود.
خشونت روانی: علاوه بر خشونت فیزیکی، می‌تواند شامل رفتارهای روانی مانند تهدید، ارعاب و توهین باشد که به سلامت روانی فرد آسیب می‌زند.
عنف خانگی: این اصطلاح به خشونت‌هایی اشاره دارد که در محیط خانواده یا بین اعضاء خانواده اتفاق می‌افتد. این نوع خشونت می‌تواند شامل آزار فیزیکی، روانی یا جنسی باشد.
عنف اجتماعی: این واژه همچنین می‌تواند به خشونت‌هایی که در جامعه رخ می‌دهد، مانند شورش‌ها، جنگ‌ها یا تظاهرات خشونت‌آمیز اشاره کند.
عنف جنسی: این نوع خشونت به اعمالی اشاره دارد که شامل تجاوز یا آزار جنسی می‌شود.
عنف. [ ع َ ] ( ع مص ) رفق و مدارا نکردن بر کسی. ( از اقرب الموارد ). درشتی نمودن با کسی. ( از منتهی الارب ) ( از آنندراج ). درشتی کردن و تندی و ستیزه نمودن. ( غیاث اللغات ). عَنافة. رجوع به عنافة شود.
عنف. [ ع َ ] ( ع اِ ) اول هر چیزی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ): هم یخرجون عنفاً عنفاً؛ أی اولاً فأولاً؛ یعنی آنها یکی پس از دیگری خارج میشوند. ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ).
عنف. [ ع َ / ع ُ / ع ِ ] ( ع اِمص ) درشتی و سختی. ضد رفق و مدارا. ( از منتهی الارب ) ( از آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد )
(عُ نْ ) [ ع. ] (اِمص. ) شدت، قساوت، درشتی.
شدت و قساوت، درشتی.
شدت وقساوت، درشتی، ضدرفقعنفا:بطورتندی ودرشتی واجبار
( اسم ) ۱ - درشتی شدت مقابل لطف ۲ - سخت دلی قساوت مقابل رفق.
جمع عنیف
[ویکی فقه] عُنف به معنی خشونت و بی رحمی است.
عنف در لغت به معنای خشونت و بی رحمی در برابر رفق و مدارا است. این واژه با اضافه زنا به آن در کلمات معاصران، از جمله استفتائات آمده است و به معنای زنا کردن با توسل به زور، اجبار و تهدید و بدون رضایت زن می باشد. زنای به عنف در کلمات فقها تحت عنوان زنا به اجبار و اکراه مطرح شده و در روایات با عنوان « غصب فرج » آمده است.
حد زنای به عنف
حد زنای به عنف، قتل زناکار است؛ خواه محصن باشد یا غیر محصن
مهر المثل
زنای به عنف موجب ثبوت مهر المثل بر زانی است؛ خواه زن باکره باشد یا غیر باکره. در زنای به عنف، اگر زن در مقام دفاع از خود مرد را به قتل برساند، دیه ای بر عهده او نیست.
عنف از ناحیه زن
شدت، قساوت، درشتی.