شناسنامه یکی از اسناد هویتی در ایران است که سازمان ثبت احوال کشور موظف به صدور آن برای هر شهروند ایرانی می‌باشد. این سند به شهروندان امکان میدهد تا در مواردی چون بانک، انتخابات سیاسی، ازدواج، طلاق، اقامت و مسافرت به خارج از کشور، هویت خود را اثبات کنند. برای شرکت در انتخابات ریاست جمهوری، داشتن آن الزامی است. بر اساس قانون اصلاح ثبت احوال کشور ایران که در تاریخ ۱۸ دی ۱۳۶۳ تصویب شده، آرم الله بر روی جلد و صفحه اول شناسنامه قرار دارد. در فارسی افغانستان، اصطلاح تذکره تابعیت و در فارسی تاجیکستان، واژه‌های زادنامه یا متولد نامه به جای آن استفاده می‌شود. همچنین در تاجیکستان، این واژه به معنای گذرنامه و در سایر کشورها به نام پاسپورت شناخته می‌شود. نخستین شناسنامه ایرانی که در آن زمان به نام سجل شناخته می‌شد، در دوران قاجار و در تاریخ ۳ دی ۱۲۹۷ برای دختری به نام فاطمه پهلوی صادر گردید. با اجباری شدن صدور آن برای تمامی ایرانیان در دوران رضاشاه، برخی از روحانیون در چندین شهر علیه این موضوع فتوا صادر کردند. آنها تمایلی به ذکر نام زنان و دختران خود در شناسنامه یا همان سجل نداشتند و این اقدام را ورود به حریم «محارم» خود می‌دانستند.
شناسنامه
لغت نامه دهخدا
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
فرهنگ فارسی
دانشنامه آزاد فارسی
ویکی واژه
جملاتی از کلمه شناسنامه
وقتی پدرم در قم بودند، به خاطر توسل زیادشان به صاحب‌الزمان، دوستانشان ایشان را مهدوی خطاب می‌کنند، البته فامیلی اصلیشان حاجی باقری است و شناسنامه همه ما مهدوی کنی هستیم.
و سالها بعد از ترکیه به مناطق غربی ایران مهاجرت کرده و شناسنامه خود را به فولادی تغییر دادند.
