شربتی

عام را خلعت خاص از بر شاه آوردند خضر را شربتی از چشمه ی حیوان دادند

کی خورد خضر حیات از آب حیوان شربتی تا تو ظلمت را تصور کرده آب حیات

ور چشیدم شربتی بیخود ز روی آرزو ز آرزوی خود به آزارم، خداوندا، ببخش

در پی خضر شو و روی متاب از ظلمات اگرت شربتی از چشمه ی حیوان باید

شربتی گر زلب لعل تو نوشم تا حشر مدعی باشم اگر شهد شناسم زکبست