سالک

معنی لغوی: در زبان فارسی، سالک به معنای مسافر یا رهرو است. این واژه به شخصی اشاره دارد که در مسیر خاصی در حال حرکت است، به ویژه در زمینه‌های معنوی و عرفانی.

معانی عرفانی: در ادبیات عرفانی فارسی، سالک به کسی گفته می‌شود که در جستجوی حقیقت و سیر و سلوک معنوی است. سالک در این معنا، به دنبال کمال و رسیدن به مقام‌های بالای روحانی می‌باشد.

استفاده در شعر و ادبیات: این واژه در اشعار شاعرانی چون مولوی و حافظ به کار رفته و به عنوان نمادی از جستجوی حقیقت و عشق به خداوند و معنویت شناخته می‌شود.

تصویر معنی سالک

لغت نامه دهخدا

سالک.[ ل ِ ] ( ع ص، اِ ) مسافر و راه رونده. ( ناظم الاطباء ).راه رونده. ( غیاث ). رونده. ( اقرب الموارد ). || ( اصطلاح تصوف ) به اصطلاح صوفیه طالب تقرب حق تعالی که عقل معاش هم داشته باشد. و سالک دو طریق اند؛ سالک هالک و دوم سالک واصل و اما سالک هالک آن را گویند که در ابتدای حال مقید مجاز شود و از حقیقت بازماند و مطلوب و مقصود همان چیز داند.

فرهنگ معین

(لَ )(اِ. ) زخمی که در پوست بدن خاصه صورت پیدا می شود. گاه یک سال بهبودی آن طول می کشد ولی جای آن باقی می ماند.
(لِ ) [ ع. ] (اِفا. ) ۱ - رونده، مسافر. ۲ - زاهد، عارف.

فرهنگ عمید

زخمی مزمن که در پوست بدن انسان روی بینی و گونه ها پیدا می شود، سرایت آن به وسیلۀ پشۀ مخصوصی صورت می گیرد.
۱. کسی که راهی در پیش گیرد و در آن راه برود، رونده.
۲. [قدیمی] پیرو.
۳. [قدیمی] پارسا، زاهد.
۴. (تصوف ) کسی که با ارشاد مرشد و پیرو در راه خدا سیر کند و مراحل تهذیب نفس و مراتب سیروسلوک را بپیماید. سالکان را اهل سلوک و اهل طریقت نیز می گویند، عارف.

فرهنگ فارسی

۱ - راه رونده رونده. ۲ - سفر کننده مسافر. ۳ - سائر الی الله که متوسط بین مبدا و منتهی است مادام که در سیر است. کسی که بطریق سلوک بمرتبت و مقامی رسد که از اصل و حقیقت خود آگاه شود و بداند که او همین صورت و نقش نیست و اصل و حقیقت او مرتبت جام. الوهیت است که در مراتب تنزل متلبس بدین لباس گشته و بمقام فنائ فی الله و مرتبت ولایت وصول یابد. یا سالکان عرش. ۱ - فرشتگان ملائکه. ۲ - اهل سلوک.
مزرعه کوچکی است از دهستان خاورطوران بخش بیارجمند شهرستان شاهرود

فرهنگ اسم ها

اسم: سالک (پسر) (عربی) (تلفظ: sālek) (فارسی: سالِک) (انگلیسی: salek)
معنی: رونده، راه رو، آن که راهی را طی کند، ( در تصوف ) آن که مراحل سلوک عرفانی را معمولاً با ارشاد پیری می گذراند

دانشنامه عمومی

سالک (بیماری). سالَک یا لیشمانیوز پوستی ( به انگلیسی: Cutaneous leishmaniasis )، شایع ترین نوع بیماری پوستی لیشمانیاز اس که بر اثر گزش جنس ماده نوعی پشه خاکی به انسان منتقل می شود. این بیماری واگیر دار است و عامل این بیماری انگلی به نام لیشمانیا است.
سالک در کشورهای گرمسیری از جمله چین، سوریه، عربستان سعودی، عراق، ایران، فلسطین، قفقاز و جنوب شرقی روسیه، پاکستان، افغانستان و هند شایع است. سالانه ۱۹ هزار مورد ابتلا به سالک در ایران ثبت می شود که سه هزار مورد آن مربوط به استان فارس است. البته در بعضی از مواقع دو جوش در کنار هم می آیند و به اشتباه با بیماری سالک اشتباه گرفته می شود.
سالک یک بیماری پوستی طولانی مدت است که عامل آن نوعی آغازیان است و ناقل ان پشهٔ خاکی است که گاهی همراه بادرد ( خود زخم ) است که به دو شکل زیر وجود دارد:
حدود ۲ تا ۸ ماه پس از گزش، ورم سرخ رنگ و بدون درد در محل گزش پیدا شده و کم کم بزرگ و زخمی می شود. اندازه زخم چند میلی متر تا چند سانتی متر می باشد که معمولاً در مناطق باز بدن مانند صورت، دست و پا دیده می شود. ضایعه به آهستگی و طی مدت ۶ ماه تا یک سال بهبود می یابد که درصورت عدم درمان مناسب، در محل زخم یک جوشگاه فرورفته و دائمی باقی می ماند که به زیبایی لطمه می زند. مخزن بیماری در نوع شهری انسان است و سگ نیز به طور اتفاقی مبتلا و می تواند به عنوان مخزن عمل نماید.
چند هفته پس از گزش پشه ( بسته به تعداد محل گزش ) زخم های متعددی در نقاط باز بدن که مورد گزش قرار گرفته اند پیدا می شود. ضایعات معمولاً ترشح دار و مرطوب هستند و معمولاً پس از ۶–۴ ماه بهبود می یابند و از خود جوشگاه آثار پوستی پایدار و نامناسبی به جا می گذارند. مخزن اصلی بیماری سالک روستایی برخی انواع جوندگان هستند که مهم ترین آنان در ایران جربیل بزرگ ( رومبومیس اوپیموس ) است. جوندگان دیگری نیز به عنوان مخزن لیشمانیوز جلدی نوع روستایی در ایران مورد بررسی و تأیید قرار گرفته اند که از آن جمله جرد لیبیایی ( مریونس لیبیکوس ) در شهرستان نطنز استان اصفهان، جرد صحرایی هندی ( مریونس هوریانه ) در سیستان و بلوچستان و جربیل هندی ( تاترا ایندیکا ) در خوزستان را می توان نام برد. به تازگی نیز در شرق استان اصفهان منطقه ورزنه بعلت خشکی تالاب گاوخونی و خشکی زاینده رود ابتلا به این بیماری رو به افزایش است.

دانشنامه آزاد فارسی

سالِک
در اصطلاح عام، کسی که قدم در وادی معرفت نهد و دستِ ارادت به شیخی دهد. در اصطلاحِ عرفان، کسی که از سویی، بعضی از مقامات را طی کرده، و از سویی دیگر، هنوز به مقام معرفت نرسیده است. در این اصطلاح، تنها داشتن آگاهیِ علمی نسبت به مقامات، موجب نمی شود که به کسی سالک گفته شود، بلکه سیرِ عملی باعث اطلاق لفظ سالک می شود. در اصطلاح خاص تر نیز، سالک کسی است که از حقیقت خود ـ به نحو مطلق، یا در میان منازل و مقامات ـ آگاهی یافته باشد.

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی قِدَداً: گوناگون و متفاوت(جمع قده است، که از مصدر قد و به معنای قطعه است، ودر عبارت "طَرَائِقَ قِدَداً " اگر طرائق را به وصف قدد توصیف کرد، به این مناسبت بود که هر یک از آن طریقهها مقطوع از طریقه دیگر است، و سالک خود را به هدفی غیر هدف دیگری میرساند )
معنی قَصْدُ: راهی که رهرواش را به هدف می رساند(قصد به معنای استقامت راه است، یعنی راه آنطور مستقیم باشد که در رساندن سالک خود به هدف، قیوم و مسلط باشد، و ظاهرا این کلمه که مصدر است در عبارت "عَلَی ﭐللَّهِ قَصْدُ ﭐلسَّبِیلِ " به معنای اسم فاعل است، و اضافه شدن...
ریشه کلمه:
سئل (۱۲۸ بار)ک (۱۴۷۸ بار)