ادبار در زبان فارسی به معنای روی گردانی، کناره‌گیری یا فاصله گرفتن از چیزی یا کسی است. این واژه به حالتی اشاره دارد که فرد یا گروهی به دلایلی مانند ناامیدی، خستگی یا ناخشنودی از یک وضعیت، موضوع یا شخص دوری می‌کند و تمایل به ترک آن دارد. به عبارت دیگر، این مفهوم نشان‌دهنده کاهش علاقه یا قطع ارتباط و فاصله گرفتن است.
روی گردانی و فاصله گرفتن
ادبار معمولاً به معنای کناره‌گیری تدریجی یا کامل از چیزی است که قبلاً مورد توجه یا علاقه بوده است. این فاصله گرفتن می‌تواند به صورت روانی، اجتماعی یا حتی فیزیکی باشد و نشان‌دهنده کاهش تمایل به ارتباط یا مشارکت است.
عوامل
این حالت ناشی از عوامل خاصی مانند ناامیدی، شکست، خستگی، بی‌اعتمادی یا نارضایتی است. این دلایل باعث می‌شوند فرد یا گروه به جای ادامه دادن، به طور آگاهانه یا ناخودآگاه از موضوع یا فرد مورد نظر دوری کند.
کاربرد در زندگی و فرهنگ
ادبار در متون ادبی و گفتار روزمره به عنوان مفهومی برای بیان روی گردانی یا دوری از مسائل، افراد یا شرایط به کار می‌رود. همچنین در تحلیل‌های اجتماعی و سیاسی، نشان‌دهنده کاهش مشارکت یا علاقه گروه‌ها به موضوعات خاص است.
