کلمه اتفاق در زبان فارسی معانی و کاربردهای متنوعی دارد. این واژه به معنای رویداد یا واقعه به کار می‌رود. همچنین می‌تواند به معنای تصادف یا حادثه نیز استفاده شود. این واژه معمولاً به عنوان اسم به کار می‌رود و باید در جملات به درستی به کار گرفته شود. زمانی که این واژه به عنوان موضوع جمله مطرح می‌شود، فعل باید به درستی با آن هماهنگ شود. در نوشتار رسمی، بهتر است از جملات طولانی و غیرضروری درباره این کلمه پرهیز شود و به بیان مختصر و واضح اکتفا گردد. در نوشتار ادبی یا تخیلی، ممکن است اجازه داده شود که به توصیف و توضیحات بیشتری درباره این واژه پرداخته شود.
اتفاق
لغت نامه دهخدا
اتفاق. [ اِت ْ ت ِ ] ( ع مص ) با هم یکی شدن. یکی گشتن. || هم پشتی کردن. متفق شدن. || سازواری کردن. با یکدیگر موافقت کردن. ( تاج المصادر ) ( زوزنی ). با هم نزدیک گشتن. موافقت. وفاق. همدستی. همکاری. اتحاد. سازواری. توافق. ( زوزنی ). مقابل اختلاف و نفاق
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
۲. (اسم مصدر ) متحد بودن.
۳. (اسم مصدر ) داشتن نظر یکسان، هم فکری.
۴. (اسم مصدر ) [قدیمی] به وقوع پیوستن، حادث شدن.
فرهنگ فارسی
جملاتی از کلمه اتفاق
آخر از مصلحان خیر اندیش اتفاقا بصلح فرمان شد
یک ماه عده داشت پس از اتفاق عید بستند عقد بر همه آفاق یک سرش
