معنی لغوی
کلمه بختیاری از ترکیب دو بخش «بخت» و «یاری» تشکیل شده است که در زبان فارسی معنایی بسیار مثبت و خوشایند دارد. بخت به معنای سرنوشت، اقبال، قسمت و نصیب است و یاری به معنای همراهی و یاری‌رسانی است. بنابراین، بختياری به معنای داشتن بخت خوب، خوشبختی، سعادت، کامیابی و همراهی دولت و اقبال است. این واژه نشان‌دهنده وضعیتی است که در آن فرد یا جمعی از مردم از نظر نصیب و اقبال در زندگی، موفق و خوش‌شانس هستند.
مردم یک ایل
بختیاری یکی از ایلات بزرگ و مهم قوم لر در جنوب غرب ایران هستند که به دلیل تاریخ غنی، فرهنگ خاص و ساختار اجتماعی منحصر به فردشان شناخته شده‌اند. این قوم در استان‌های خوزستان، چهارمحال و بختياری، اصفهان و لرستان به طور گسترده‌ای زندگی می‌کنند و سرزمین اصلی آنها که به «سرزمین یا ناحیه بختياری» معروف است، شامل کوه‌ها و دشت‌های وسیعی در این مناطق می‌شود. این ایل از دو شاخه بزرگ به نام‌های چهارلَنگ و هفت‌لَنگ تشکیل شده است که هر کدام شامل تعدادی باب و هر باب متشکل از چندین طایفه است.
نام گویش
گویش بختیاری یکی از شاخه‌های زبان لری است که در گروه زبانهای جنوب غربی ایران قرار دارد. این گویش توسط مردم بختياری که به عنوان «لر بزرگ» شناخته می‌شوند، مورد استفاده قرار می‌گیرد. زبان لری یکی از زبانهای ایرانی و از خانواده زبانهای هندواروپایی است که در مناطق غرب و جنوب غرب ایران رایج است، و این گویش یکی از شاخه‌های مهم و شناخته شده آن به شمار می‌آید.
مقامی در موسیقی ایرانی
در موسیقی سنتی ایران، بختیاری نام یکی از مقام‌ها یا دستگاه‌ها است. مقام‌ها در موسیقی ایرانی ساختارهای صوتی خاصی هستند که شامل مجموعه‌ای از نت‌ها و فواصل موسیقیایی می‌شوند و هر مقام احساس و حالتی ویژه را منتقل می‌کند. این مقام با حالتی دلنشین و پر انرژی شناخته می‌شود و در برخی از موسیقی‌های محلی و سنتی ایران به کار می‌رود.
