اجتماع

اجتماع به مجموعه‌ای از گونه‌ها اطلاق می‌شود که در یک مکان خاص زندگی می‌کنند. این مکان ممکن است دارای مرزهای مشخصی باشد، مانند یک آبگیر، یا اینکه مرزهای آن به وضوح تعریف نشده باشد، مانند علفزارها که در آن گونه‌ها به تدریج در امتداد شیب رطوبت به یکدیگر می‌پیوندند. مرزهای هر گونه بیشتر به درک انسان وابسته است تا واقعیت‌های بوم‌شناختی؛ به عنوان مثال، مرز بین آبگیر و خشکی اطراف آن برای ما ملموس است، اما برای بسیاری از گیاهان، دوزیستان، پستانداران و حشرات آبزی که در آنجا زندگی می‌کنند، این مرزها چندان واضح نیست. همچنین، اندازه آن می‌تواند بسیار متفاوت باشد، از موجودات درون روده یک موریانه تا موجوداتی که در دشت‌های وسیع ساوانا در آفریقا زندگی می‌کنند. بوم‌شناسان به ندرت به مطالعه تمامی آن ها می‌پردازند و به دلیل تنوع گونه‌ها، بیشتر بر روی زیرمجموعه‌هایی از گونه‌ها تمرکز می‌کنند، مانند گروه‌ها یا رده‌هایی از جانوران، نظیر عنکبوت‌ها. به این ترتیب، به عنوان یک موجودیت فیزیکی و محدود، از جنبه‌های مختلف، ساختاری مصنوعی به شمار می‌آید. به همین دلیل، معمولاً اجتماعات را به عنوان سطحی از سازمان زیستی در نظر می‌گیرند. در تعریف آن در اینجا، نکته‌ای روشن نشده است که همان چیزی است که بوم‌شناسی این واژه را جذاب می‌سازد؛ یعنی واقعیت تعامل گونه‌ها درون آن که اغلب به صورت غیرمستقیم اتفاق می‌افتد. فراوانی و پایداری این تعاملات بین گونه‌ها، طیفی از انواع اجتماعات را ایجاد می‌کند. در یک سوی این طیف، شامل روابط تکراری بین مجموعه‌ای از گونه‌ها با تکامل همزمان و تعاملات قوی است؛ در سوی دیگر، روابط ضعیف‌تری بین گونه‌ها وجود دارد که تنها به دلیل نیازهای زیست‌محیطی مشابه، یک زیستگاه مشترک دارند. بوم‌شناسی تاریخی نشان می‌دهد که عضویت در آن ها به طور نسبی تغییرپذیر است و با تغییر شرایط زیست‌محیطی، گونه‌ها به مرور زمان به یک اجتماع خاص وارد می‌شوند و از آن خارج می‌شوند.