معنی آتش‌زبان

لغت نامه دهخدا

( آتش زبان ) آتش زبان. [ ت َ زَ ] ( ص مرکب ) تیز و تند زبان:
سعدی آتش زبانم وز غمت سوزان چو شمع
با همه آتش زبانی در تو گیراییم نیست.سعدی.

( آتش زبان ) تیززبان، کسی که تند سخن بگوید: سعدی آتش زبانم در غمت سوزان چو شمع / با همه آتش زبانی در تو گیراییم نیست (سعدی۲: ۳۶۹ ).

( آتش زبان ) تیز و تند زبان

(شاعرانه): دارای گفتار شورانگیز یا غم‌انگیز و اثرگذار. سعدی آتش زبانم در غمت سوزان چو شمع/ با همه آتش‌زبانی در تو گیراییم نیست. «سعدی»

سزای تست ای پروانه دلسوزی و محرومی به مغز جان چرا پرورده‌ای آتش‌زبانی را

از فیض عشق روی زمین گوش تا به گوش از گفت‌وگوی صائب آتش‌زبان پر است

سعدیِ آتش‌زبانم در غمت سوزان چو شمع با همه آتش‌زبانی در تو گیراییم نیست

در بلندی، عمر من چون شمع کوتاهی نداشت زندگانی کوته از آتش‌زبانی شد مرا

اگرچه بلبل این باغ نغمه‌پرداز است حریف صائب آتش‌زبان نمی‌گردد